zaterdag, 23 maart: Op de vlucht terug naar huis begon mijn verkoudheid met vooral wat niezen. Waarschijnlijk kreeg ik het virus van Rio. Na het landen bleef mijn linkeroor ruim een week dicht; ik raakte mijn stem kwijt, mijn linkeroog raakte ontstoken en er bleef soms een waas overheen. Uiteindelijk herstelde alles weer, gelukkig.
Het was ook weer fijn om thuis te komen, hier was net het voorjaar aangebroken.
Ik voelde me enorm geïnspireerd door mijn maand vakantie bij Hester en haar gezin, vanwege (lukrake opsomming) onder andere:
het effect van zoveel zonlicht overdag, mooie blauwe luchten, prachtige planten, de vergezichten. Alles ziet er zo veel mooier uit. In Nederland zou ik het veel meer moeten opzoeken: zodra de zon schijnt: naar buiten en bijzondere plaatsen opzoeken. Ik had er in Santiago meer dan een uur bustijd voor over, terwijl ik in NL vaak een half uur in een bus al teveel vind.
flexibel met eten: dat was ik al, vond ik, maar het kan nog wel wat meer. Ontbijten met kaas met plakjes wortel. Maar ook: meedoen met een glaasje wijn aan tafel. Luxe koffies met gebak!
Lekkers bakken (stroopwafels, poffertjes, dat ga ik niet doen, ik wil geen extra pannen, maar andere dingen zouden natuurlijk best eens kunnen)
leuke uitstapjes met de kleinkinderen: eens goed kijken wat er is, en ook hier: minder beperkingen leggen op de afstand. Hester noemde iets leuks in Rotterdam, waarbij ik automatisch al dacht: dat is ver.. Maar het kan het waard zijn, en de weg ernaartoe is met Arthur en Alec ook geen straf.
het gezellige samenzijn met Mila en Rio. Mila hield van het zelf doen met naald en draad.
het schrijven van een dagboek vond ik ook weer heel leuk, je staat even stil en zoekt dingen na.
een beter TV-scherm. Ik kocht hiervoor net een smart monitor, die je kan verbinden met je mobiel en waarmee je dan TV of Netflix kan kijken. Hierdoor wordt TV kijken een stuk makkelijker dan op mijn bureau-monitor, waardoor het echt turen is vanaf de bank. Ik ga vanmiddag mijn woonkamer hiervoor wat herinrichten.
Het zag er bij Hester echt heel gemoedelijk uit: die grote L-bank en groot zitkussen, waardoor je gezellig met elkaar kon kijken.
heel leuk om te zien: hoeveel fysieker Hester en Gonzalo met hun kinderen zijn en dat het wederzijds is: kusjes worden gevraagd door de kinderen; ze geven elkaar een kusje bij pijn. De ouders leren de kinderen te delen. Ik zag dat ze in die maand een heel stuk rustiger en socialer werden. Dat ze dat in het begin niet waren is natuurlijk grotendeels te wijten aan de situatie dat ze net 5 dagen eerder verhuisd waren. Toen was het meer: ieder voor zich.
ik vond het natuurlijk ook heel leuk om elke ochtend door Mila of Rio gewekt te worden. Vaak was ik al wakker en lag ik te lezen op bed. Maar kreeg gelijk zin om er uit te komen en mee te doen. Meedoen met wat zich maar voordeed: de vloer moest geveegd (vaak kwam een kleinkind me helpen), de afwas, schoenen moesten aan, haren van Mila opnieuw in elastiekje samengebonden.