De buitenkant van het huis werd nu gegrondverfd en ook binnen werd geklust. Ook vandaag moesten we het liefst even lang wegblijven.
Hester, de kinderen en ik gingen vandaag met de metro naar 2 musea in het stadscentrum. Eerst met lijn 1, daarna lijn 5. Volgens Google maps kan het in circa 1 uur, (zie ik nu achteraf en dan zit er ook nog een bus bij). Maar Hester wil niet met de bus, die rijdt vaak langzaam en ook via grote omwegen. Bovendien moet de kinderwagen mee en is dat lastig als de bus vol is.
Met het wat koelere weer van vandaag was het ook geen probleem om een half uurtje te lopen naar de metro Manquehue. Voor Hester was dit een stuk zwaarder, want zij duwde de kinderwagen met zowel Rio in het stoeltje, als Mila (staand of zittend erachter), en ook nog de bagage: waterflesjes, luiers, schone kleren, doekjes etc.
We stapten over bij halte Baquedano (rit van 12 minuten) en daarna was het nog 9 minuten tot halte Quinta Normal. Overal maakten we gebruik van de (kleine) liften, Hester durft niet goed met de roltrap, wat ik me goed kan voorstellen. Maar het kost veel tijd en stress! Vanwege dat sommigen proberen voor te dringen. Terwijl wij stonden te wachten, plantte een vrouw bijna haar boodschappentassen voor de liftdeur. Maar Hester reageerde sneller door de kinderwagen naar voren te duwen. Het lukte niemand uiteraard om bij ons voor te dringen.
Daarna waren we snel in het nationaal museum voor historie en natuur (MNHN), waar een tentoonstelling over primaten was. Rio was weer heel enthousiast aan het roepen wat hij zag.
Daarna liepen we het park Quinta Normal in, ideaal voor families volgens Tripadvisor. Maar he was heet geworden en Mila had last van de hitte en droeg daarom haar vest over haar hoofd (petje lag thuis).
De speeltuin lag in de brandende zon en vlak ernaast was een groep jongeren een dans aan het oefenen, we zagen daar dus maar vanaf. We aten een heerlijk ijsje op een terras in het park vlakbij de waterfietsen en liepen toen naar het openlucht treinenmuseum, wat erg leuk was. Er stonden echt grote treinen. Als er een rode trap uitkwam, mocht je erin.
's Avonds gezwommen in hun eigen zwembadje; en een voorzitje op de fiets van Hester gemonteerd zodat ze 2 kinderen tegelijk kan vervoeren. Niet helemaal ideaal doordat het is bevestigd op de stang onder het zadel waardoor op- en afstappen nu heel lastig is. Maar het kan en we gaan het uitproberen. Ook gaan we denken overr het alternatief: Mila zelf fietsen. En dan goed kijken welke wegen het meest geschikt en vooral veilig zijn.
Sommige fietspaden zin ingetekend op de rechterweghelft, voor zowel heen- als terugfietsend verkeer; soms is er geen fietspad en is de weg te smal of te druk met auto's en moet je wel over de stoep. De stoep heeft soms gaten, putdeksels, losliggende stenen. En natuurlijk zijn hier mede stoepgebruikers: voetgangers, scooters, honden, andere fietsers...