Om 09:20 eerst nog even naar het speelplaatsje in de buurt.
Met de Ubertaxi gingen we een half uurtje later daarvandaan naar de grotere Decathlon in de mall in Costanera waar ze bandenplakspullen, binnenbanden, het mandje voor Mila's fiets etc. zouden hebben.
We ontdekten daar ook de werkplaats met een heel schappelijk tarief, een binnenband vervanging kost maar 3 euro en binnen 30 minuten. Mocht het ons niet lukken, dan was hier een uitweg.
Opvallend dat hier ook alles met de zelfscanner gaat.  Het was niet druk en we werden hierbij geholpen door een medewerker. Het was toen 10:37.
Alleen de zijwieltjes voor Rio's fietsje waren niet op voorraad, Hester bestelde ze online en ze komen morgen.

We bedachten dat we nu dicht bij de heuvel van San Cristobal waren en Hester wist er vlakbij een leuke speeltuin. Het was inmiddels goed warm en een oudere vrouw waarschuwde ons al dat het te warm was voor de kinderen. Rio sliep weer.
Het is best saai voor Rio, de hele ochtend in de wagen, maar  hij is zeer avontuurlijk en ivm de verhuizing willen ze nu niet te streng zijn, dus dan maar liever in de wagen. Beter dat dan enorm achter hem aan moeten rennen en verbieden. Ik kan me er wel iets bij voorstellen.
De speeltuin bleek verder weg dan in Hesters herinnering en we besloten bij een schaduwplek met mooie weide te stoppen.
Daar liep ik  met Mila een klein paadje op, eigenlijk op weg naar vlinders, maar eerder zagen we al een hagedisje.
Daarna lunchten we op een schaduwrijk plekje op het gras. Rio was wakker en sjouwde wat met stenen. Route

Rond half 2 schat ik, gingen we weer terug, nu afdalend. Met de Ubertaxi waren we om circa 2 uur weer thuis.
We begonnen gelijk maar aan de fietsbanden.
Eerst Mila's achterband. De binnenband bleek echt een groot gat te hebben. Met flinke moeite kreeg ik de kettingkast los en het wiel eruit met de gekochte ringsleutel 15. Het zat allemaal zo strak! Nieuwe binnenband erin. Hester had kraaltjes die ze aan de velgen vast maakte. Het lukte haar  goed om de binnenband er weer in te krijgen.

Daarna de voorband, die was  een beetje leeg gelopen. Dit bleek een klein gaatje, dat ik kon plakken met  de handige goede zelfklevende  plakkers die we hadden gekocht.  Mooier en sterker dan ik  in NL gewend ben.

Daarna Rio's achterwiel. Deze heeft een behoorlijk grote kettingkast. Het wiel moest er sowieso uit, om te kunnen plakken. De moeren zaten echter enorm vast en hiervoor had ik ringsleutel 16 nodig. Dat had ik niet verwacht. Met Gonzalo's verstelbare moersleutel lukte het Hester een moer los te krijgen. Gonzalo had nog een gereedschap waar het mee lukte.

Ik deed geen moeite om te plakken en gaf het wiel gelijk de nieuwe binnenband. 

Na het eten, om 19 uur, probeerde Mila het fietsje uit. Ze moest nu echt met Hester leren op- en afstappen. Fietsen gaat goed, maar dat kon ze al. Ze kan nu beter met haar voeten bij de grond. Voor het vaart maken zal ze toch even moeten leren steppen met één been denk ik. Of zal ze het leren zoals Hester het haar nu aanleert: één been met kracht op de trapper in de hoge stand; dan andere been op de andere trapper; en dan fietsen.
Ze had er na een kwartiertje genoeg van en we gingen naar huis. Daar toen nog heerlijk gezwommen.