Mijn dag begon (na ontbijt en wat vegen) met een fietstochtje met Mila: dwz Mila fietste op haar kinderfietsje en ik hielp haar met de extra vaardighedden, die ze nog niet beheerste. Ze kon wel fietsen, maar slingerde behoorlijk. Tip 1 was dus: kijk ver voor je uit en niet pal voor je.
Ze kon nog niet remmen met de handrem ( er zat geen terugtraprem op) en ook niet goed op- en afstappen. Ik had de rechter handrem al wat strakker afgesteld en nu werkte de rem en lukte dat enigszins, alhoewel haar hand nog wel wat klein is om de rem goed samen te kunnen knijpen.
Op- en afstappen is een stuk lastiger, haar voeten komen niet plat op de grond. Ze moet dus echt eerst steppen met een been, en de ander op het pedaal;  en pas met voldoende vaart op het zadel gaan zitten. Of gewoon even een half jaar wachten tot de fiets beter past. Tijdens haar fietsen rende ik met haar  mee over de stoepen.

We liepen in 40 minuten  naar Kidzania Santiago in het  park Araucano (maps)
KidZania is een interactieve stad die wordt aanbevolen voor kinderen tussen 4 en 14 jaar oud en die inspiratie, plezier en leren combineert door middel van rollenspellen. Bij KidZania kunnen kinderen vrijelijk een stad van ruim 7.000 vierkante meter verkennen, waar ze meer dan 80 spannende beroepen kunnen uitproberen.

Gedreven door het natuurlijke verlangen van kinderen om te creëren, te ontdekken en samen te werken, staat KidZania voor entertainment en leren, waardoor het vandaag de dag een van de meest geavanceerde concepten is op het gebied van familie-entertainment.

Via ultrarealistische rollenspellen leren kinderen over verschillende beroepen, het functioneren van een stad en geldbeheer. Elke ervaring is ontworpen om kinderen sterker te maken, hen het vertrouwen te geven betere mensen te zijn en hen te inspireren om voorbeeldige wereldburgers te worden. Elk KidZania-centrum biedt ervaringen die relevant zijn voor hun specifieke regio, rekening houdend met hun cultuur, geografie, eten, entertainment en beroepen. In elk centrum maakt KidZania gebruik van plezier en leren uit de echte wereld om kinderen voor te bereiden op een betere wereld.

 Normaal gesproken boek je een dagdeel (ochtend of middag), maar onder andere vandaag kon je er voor hetzelfde geld een hele dag doorbrengen. Hester was hier met Mila al een paar keer geweest en enthousiast en nu mochten Rio en ik ook mee.

Mila begon samen met Rio als transporteur. Ze moesten 2 uniformen van de wasserette naar het betreffende bedrijf brengen: 1 blauw uniform (bedrijf weet ik niet meer) en een grijs uniform naar Nivea.

Daarna gingen ze  melk maken bij de melkfabriek: in het begin kreeg ze een melkachtig papje, daarna was het vooral op knopjes drukken en kregen ze een drinkpakje chocolademelk.

Zie dit filmpje van Kidzania zelf. Vooral de brandweer was erg leuk. Ze moesten hier wel een half uur voor in de rij staan, maar daarna kreeg elk kind van de groep (circa 7 kinderen) een brandweeruniform en een helm, en mochten ze mee in de brandweerauto met sirenes aan door de gang, op weg naar het  hotel dat in brand stond. Er kwam ook rook uit.
Ieder kind nam plaats achter een brandslang die een flinke straal water gaf waarmee ze de brand moesten blussen. De brandweermannen, de "bomberos",  werden intussen flink aangemoedigd door 2 medewerksters. 
Daarna klapten wij, de omstanders, en reden ze weer terug. Heel leuk concept!

Daarna ging Mila pizza bakken en moest een schort voor en haarkapje op. Rio wilde dat haarkapje niet en mocht dus niet meedoen.

Ik kreeg steeds meer pijn in mijn kleine teen, die ik op een van de eerste dagen flink had gestoten. De teen raakte steeds meer gezwollen.  Ik liet het wachten in de rij aan Hester over en las een bieb-boek op mijn mobiel, gezeten op een bankje.  Die waren er gelukkig voldoende.
Soms had ik Rio onder mijn hoede, voor hem was er niet veel te doen, maar eigenlijk vond hij kijken ook heel leuk, vooral naar de muurklimmers en ook houdt hij van klimmen over hekjes en muurtjes.

Mila wilde kleuren, dat was vrije inloop gelukkig (geen wachtrij), en ik nam ook Rio mee, want Hester moest iets regelen voor werk.
Rio hield het niet lang vol, we tekenden op de achterkant van de kleurplaat. Rio tekende wild en ik tekende er wielen en ramen bij en zei dat het een trein was. Zo noemde hij de brandweerauto. 

Mila kleurde de kleurplaat. Toen Rio was vertrokken naar Hester, vroeg ik Mila wat ik zou doen. Ze vroeg me de kleurplaat op dezelfde manier in te kleuren als zij. Dat vond ik wel een leuke uitdaging en kleurde hem in met krijt. Mila had kleurpotlood gebruikt.
Maar even later kwam Rio terug (hij was even bij Hester geweest) en tekende met zwart krijt  door mijn hele tekening. Toen besloot ik de tekening maar zelf op mijn manier af te maken.  

Daarna leerde Mila nog caramelsnoepes te  maken en brood te bakken. Vanwege mijn toenemende pijn bij het staan en lopen gingen we met een Ubertaxi naar huis.

Thuis gekomen maar eens gegoogeld wat ik aan een gekneusde teen kon doen: de zwelling kan je tegengaan met koud compres; voet omhoog houden, paracetamol; wel bewegen, maar niet veel belasten;
Sandalen. Fietsen moet  kunnen.  Dat wordt het plan voor mijn vrije dag morgen: fietsen en cafeetjes/bankjes. In veilige buurten, zoals Las Condes en Providencia.