Laatste crechedag voor Mila en Rio. Hester en ik brachten hen er rond 8 uur weer op de fiets. Daarna gingen we thuis zelf ontbijten met ook een heerlijke cappucinno van Hester.
Terwijl Hester werkte, verwijderde ik het Bobike zitje op Hesters fiets en zette er een ander achterzitje op. Het andere zitje kan je er heel makkelijk afhalen.
En daarna begon echt een geweldige leuk avontuur door Santiago. Een rit van ruim een half uur op een gehuurde electrische step, die ze scooter noemen. Hester was zelf al eerder enthousiast gemaakt door Gonzalo in Santiago en ook ik had het al eens eerder willen proberen, maar deed het nog niet. Het leek me ook wel eng.
Het duurde wel even voor ik er echt ontspannen op stond en ook voordat we een echt fijn fietspad hadden, maar toen was het echt een heerlijke rit. Met lekker windje door de vaart (max 25 km per uur).
Zelfs in het centrum bij Costanera over de stoepen ging het goed, al dacht ik wel dat het niet heel fijn voor de andere wandelaars moest zijn, die scooters zo op het voetpad. En ben ik wel blij dat het in Nederland verboden is.
Hester wilde iets regelen bij een bank, maar we vonden nergens een parkeerplek in de buurt. Online moet je kijken waar je de scooter mag neerzetten, maar we konden de juiste plek niet vinden, dus bleef ik maar even buiten terwijl Hester naar binnen ging. Daarna terug naar winkelcentrum Costanera waar we uiteindelijk wel een plek vonden. Blijkbaar vinden meer mensen het lastig want we vonden wel plekken waar 1 of meer scooters stonden, maar die werden door de software niet geaccepteerd als juiste plek. Dan betaal je boete.
We lunchten in een crêpezaak, ik koos een vegetarisch pitabroodje, en kreeg een enorm bord, zie hieronder.
Ik kocht in een sportzaak een petje en afritsbroek en shirt voor Maarten. Het zomerseizoen loopt af, dus kocht ik met korting; Hester zocht een lage mok voor hun koffiezettapparaat maar slaagde niet. Op ons gemak bekeken we de winkels.
pitabroodje
Na het eten gingen Hester en ik met Mila en Rio voor het eerst hun zwembadje in. Ook dit was een heel leuke ervaring.
Mila durft alles, maar kan nog lang niet zwemmen. Met een roze drijfstok kan ze zelf naar de diepe kant (180 cm) zwemmen en terug, naar het ondiepe met brede traptreden.
Maar liever houdt ze zich aan mij of Hester vast.
Het badje wordt echter halverwege al diep, en dan wordt het zwaar om zowel mezelf als Mila boven water te houden,
Ik deed haar het drijven op de rug voor, wat ze een beetje aandurfde. En oefende een beetje de beenslag. Veel kinderen schijnen hier zwemmen in een huis-zwembadje te leren.
We stimuleerden Mila om van mij naar Hester te "zwemmen" en andersom. Nou ja, we gaven haar een zetje en ze reikte naar onze handen. Misschien lukt het op deze manier.
Ze vond het erg leuk en ik ook.
Rio bleef op de kant, wilde alleen even op Hesters rug het water in.
Gonzalo bracht Mila naar bed, Hester Rio. Maar voor het echte slapen wilde Mila dat ik haar naar bed zou brengen.
Ik las het samenlees-boekje: Nee, nee, nee met haar samen.
En daarna diverse keren het liedje (video) over de tien kleine visjes die naar zee zwommen, waar de haaien zijn.