Na de lunch deed Hester met Rio in de wandelwagen boodschappen en zorgde hiermee voor het middagdutje van Rio. Ik naaide verder aan het naaipakketje dat Mila ooit kado had gekregen, maar waarvan we alleen de vulling hadden en wat stof, maar geen naald en draad en vooral geen voorbeeld of beschrijving. Ik liet Mila dus bepalen waar de losse vormpjes moesten komen. Aanvankelijk dachten Hester en ik dat het een konijntje moest worden met lange oren, maar nee, zei Mila: dat zijn toch benen! En ja dat kon ook. En daarboven kwam dan het lijf  en daarboven het gezicht.
Toen het wezentje bijna klaar was, liet Mila me een boekje zien van Jopi quiere jugar (Jopi wil spelen) . En we keken nog eens goed, en moesten toen hard lachen: want dat was precies het konijn zoals het onze. Met inderdaad lange oren. Het pluizebolletje dat we als neus hadden bedacht, haalde ik maar snel los en werd zijn staartje. Verder lieten we het maar zo. Het is wel een grappig figuurtje geworden. Mila heeft goed geholpen, ze  heeft stukjes geprobeerd zelf te naaien en ook hielp ze met het erin duwen van de vulling.

Mila en ik hadden ook nog het memoriespel gespeeld dat ik de dag ervoor gekocht had.: Memory & Matching game. Met een beetje valsspelen won ze natuurlijk glansrijk.

Toen Hester en Rio erbij kwamen, kregen ze de doktersset, die ik ook gisteren voor hen kocht. Rio mocht de doktersjas aan, Hester was de zieke. In de koffer zaten allerlei hulpmiddelen om te kijken wat er aan de hand was. Het was een idee van Hester om dit te kopen en ze vonden het allebei inderdaad erg leuk