Embedded Files
's Ochtends mee op de mountainbike; Hester fietste nu met beide kinderen en dat ging helemaal goed en was prettig voor iedereen.
's Ochtends met bus C07 (halte vlakbij, op Manquehuey) in 45 minuten naar La Piramide (route).
Ik was van plan hier zo'n speciaal Bosco project te ontdekken, maar ik zie nu dat ik dat niet goed had onthouden. Hier was wel een "Naturalezza" gebied en ook zag ik nieuwe bomen aanplant, en tot mijn verrassing was hier een echt bergpad naar een top: de heuvel El Carbon (1365 m), een wandeling van 4 a 5 uur.
En een ander pad naar de Manquehue-heuvel. Dit pad was nog wat langer.
Ik liep het paad naar El Carbon tot circa halverwege, en keerde toen terug. Vanwege de tijd (ik moest op tijd terug zijn, 's middags zouden we naar een kattencafé gaan), maar ook omdat ik oude hardloopschoenen van Hester aanhad, met weinig profiel.
Ik was enorm verrast door de weidse uitzichten op het grote Santiago.
10:30 ur: Eerst een lange trap naar boven
Het ging over in een vrij horizontaal pad
Langs een waterzuivering oid achter een hek.
Het pad dat ik liep
11:20 uur: Tussen de 2 struiken door: Costanera, de hoogste toren van Zuid Amerika: 300 m hoog
Net iets voorbij Las Pircas ging ik terug.
Ik was om iets voor 13 uur weer thuis, we lunchten en Hester, Mila en ik gingen met een Ubertaxi naar het Kattencafé in de Barrio Italia: El Mundo de Dali. Speciaal voor Mila die zo dol is op "Superkatjes".
We kregen flink wat waarschuwingen mee, over wat we vooral niet mochten doen met de circa 10 katten. Niet oppakken, niet achterna rennen, geen eigen eten geven etc.
Ik vond het wel leuk en deed voor aan Mila hoe je een beetje afwacht en voorzichtig je hand aanbiedt. Dat je moet aaien van de kop naar de staart toe en niet andersom etc.
Een poes begon haar hand te likken, dat vond ze heel leuk. Sommige poezen vonden haar toch iets te sturend en draaiden zich om.
Eén kat sprong op mijn nek en bleef daar een tijdje zitten, dat wilde zij ook wel, maar geen enkele kat maakte aanstalten. Op het eind sprong een andere kat op mijn nek. Mila heel boos en huilen, dat was niet eerlijk...
Daarna liepen we nog wat door de winkelstraat, bleven lang in een speelgooedzaak, waar ik o.a. een leuk memoriespel voor Mila kocht, een dokterssetje voor beiden. En voor Mila een mooie zandloper, die er 2 minuten over doet. Handig voor bij het tandenpoetsen.
Page updated
Report abuse